Vlak na de bevalling, toen ons natte, blote minimensje nog op mijn buik lag na te hijgen, verscheen opeens een koplamp tussen mijn benen. Het was Silvia die het slagveld aan het repareren was en ik vond het hilarisch. Zo ging ik haar tekenen.
Silvia heeft zo haar best gedaan op het borduurwerk dat er natuurlijk wel een hechtdraad verwerkt moest worden in de knutsel. Ik heb uiteindelijk een andere print dan hiernaast gebruikt, maar een tip voor als je zo'n randje naait op papier: plak eerst een rand plakband waar je gaat naaien (of hoe heet dat?); dan scheurt het papier niet uit. Niet van dat beschrijfbare Scotch-plakband, maar dat plastic plakband waarmee je je lip kapot trekt. |
Ik vond een doosje en verfde het grijs met acrylverf. Dat kun je beter niet doen, wat ik elke keer vergeet, want acrylverf blijft wat plakkerig als het droog is. Het werd dus een plakkerige doos. De stipjes bleven zichtbaar en dat vond ik wel een leuk detail; Silvia had op de dag van de bevalling een zwart truitje met witte stipjes aan. |