In het Franse plaatsje Lille is elk jaar de grootste antiek- en brocantemarkt van Europa te vinden. Tot voor kort had ik geen flauw idee wat brocante was, maar Claire heeft me met haar passie voor shabby chic de ogen geopend voor de schoonheid van oude, gebruikte spullen en maakt me nu langzaamaan wegwijs in de wereld van.. brocante dus. Ik zal bekennen dat ik die 'ouwe meuk' en übervrouwelijke stijl heel lang afschuwelijk heb gevonden, maar kwam toen eens bij Claire thuis en was verrassend genoeg gecharmeerd van haar stijlvol ingerichte interieur. Alles paste zo perfect bij elkaar; aan elk detail was zorg besteed. Claires enthousiasme werkte bijzonder aanstekelijk en wist mijn hele anti-houding om te buigen naar oprechte nieuwsgierigheid.
Afgelopen weekend struinden we dus samen met twee miljoen anderen door de Franse straten, op zoek naar nieuw oud moois voor 24Homes en voor onszelf. Jelmer vergezelde ons. Ik vond het intrigerend om zoveel oude spullen te zien en zoveel oude foto's van zoveel onbekende mensen door m'n handen te laten gaan. Wie zijn die mensen? Wat voor leven hebben ze gehad? Hoe zijn al die persoonlijke foto's op zo'n onpersoonlijke markt beland? Het maakt me nog meer bewust van de vergankelijkheid van het leven. Misschien wilde ik daarom geen oude spullen in huis. Maar nu vind ik ze boeiend. Boeiend en nog een heel klein beetje vies en eng.
Voor m'n vader, die fotojournalist is, heb ik een paar kranten uit 1895 gekocht. Ik vond oude spijkers die ik wil gaan verwerken in een schilderij, een letterstempeltjesset van Typorex en nog wat prullaria. M'n ouwe gieter en zinken emmer met deksel zijn helemaal de bom. Dat was ook het grootste wat ik heb gekocht, want wat je aan spullen kunt meesjouwen over kilometers aan markt valt nog vies tegen.
Maar het was beregezellig met z'n drieën! 't Voelde vertrouwd alsof ik met een broer en zus op stap was. Volgend jaar weer wat mij betreft. Met een grote bolderkar en een leger aan sterke sjouwers, zodat Claire met een volle aanhanger thuiskomt. Dag Lille! Dag aardige Lillenaren! Bedankt voor alle lieve grapjes! Misschien tot ooit.
Afgelopen weekend struinden we dus samen met twee miljoen anderen door de Franse straten, op zoek naar nieuw oud moois voor 24Homes en voor onszelf. Jelmer vergezelde ons. Ik vond het intrigerend om zoveel oude spullen te zien en zoveel oude foto's van zoveel onbekende mensen door m'n handen te laten gaan. Wie zijn die mensen? Wat voor leven hebben ze gehad? Hoe zijn al die persoonlijke foto's op zo'n onpersoonlijke markt beland? Het maakt me nog meer bewust van de vergankelijkheid van het leven. Misschien wilde ik daarom geen oude spullen in huis. Maar nu vind ik ze boeiend. Boeiend en nog een heel klein beetje vies en eng.
Voor m'n vader, die fotojournalist is, heb ik een paar kranten uit 1895 gekocht. Ik vond oude spijkers die ik wil gaan verwerken in een schilderij, een letterstempeltjesset van Typorex en nog wat prullaria. M'n ouwe gieter en zinken emmer met deksel zijn helemaal de bom. Dat was ook het grootste wat ik heb gekocht, want wat je aan spullen kunt meesjouwen over kilometers aan markt valt nog vies tegen.
Maar het was beregezellig met z'n drieën! 't Voelde vertrouwd alsof ik met een broer en zus op stap was. Volgend jaar weer wat mij betreft. Met een grote bolderkar en een leger aan sterke sjouwers, zodat Claire met een volle aanhanger thuiskomt. Dag Lille! Dag aardige Lillenaren! Bedankt voor alle lieve grapjes! Misschien tot ooit.
RSS-feed
