Je bent zo ontzettend in kroelmodus, de laatste weken.
Is het omdat je beter begrijpt wat er in mijn buik gebeurt, en je langzaam begint te geloven dat dit nieuwe kindje niet jouw plek zal innemen? Je blijft ontroerd staan kijken naar elke baby die we tegenkomen.
Is het omdat je beter begrijpt wat er in mijn buik gebeurt, en je langzaam begint te geloven dat dit nieuwe kindje niet jouw plek zal innemen? Je blijft ontroerd staan kijken naar elke baby die we tegenkomen.
Overdag kruip je steeds op schoot; dan kroelen we een tijd. Of je wilt zomaar een knuffel.
's Nachts kruip je bijna in me. Je duwt je gezichtje tegen mijn gezicht, of in mijn hals.
Komt een tijd later zomaar ineens overeind, spreidt je armpjes en zegt: 'mamma'.
Dan moet ik je gewoon weer even in mijn armen nemen.
Ben je afgedreven in je slaap, dan zoek je me weer op en schurk je je opnieuw tegen me aan.
Soms trek je jezelf nog dichter tegen me aan.
Lepeltjelepeltje vind je een fijne slaaphouding sinds je niet meer 's nachts bij me drinkt, en dat slaapt zo fijn!
Soms voel ik ineens een handje op m'n wang of huid.
Leg je je armpje om me heen. Of trek je mijn arm over jou heen.
Je bent zo lief.
Vannacht lag ik op m'n buik. Dat vind je lastig, want dan sluit ik mijn houding voor je.
"Mamma, maggikkebij?
Mamma, dá schlape."
Je wees naar mijn buik, waar je tegenaan wilde kruipen.
Ik legde uit dat ik buikpijn had en graag even zo wilde liggen. Vroeg of ik je handje mocht vasthouden. Hand in hand slapen. Dat was goed.
Je trok mijn hand onder je hoofdje en sloot je oogjes.
Soms kijken we een tijd naar elkaar, in de stilte van de nacht.
Van heel dichtbij neem ik je gezichtje in me op.
Je fijne neusje, je mooie mondje.
Je gouden wimpertjes en zachte blonde haartjes.
O, zo overweldigend, mijn liefde voor jou.
Heel zacht geef ik je een kusje. Op je lipjes, je zachte wangetje.
Je absorbeert het.
Contact. Als dat er maar is.
Je bent een kind van verbinding. Staat zo open voor liefde en warmte. Ontroerend.
Ook pappa voelt soms een handje op zijn huid. Zomaar ineens wil je hem aanraken.
De nachten zijn zo'n verrijkende verlenging
van de tijd met jou.
Heerlijk. Wat een rijkdom.
's Nachts kruip je bijna in me. Je duwt je gezichtje tegen mijn gezicht, of in mijn hals.
Komt een tijd later zomaar ineens overeind, spreidt je armpjes en zegt: 'mamma'.
Dan moet ik je gewoon weer even in mijn armen nemen.
Ben je afgedreven in je slaap, dan zoek je me weer op en schurk je je opnieuw tegen me aan.
Soms trek je jezelf nog dichter tegen me aan.
Lepeltjelepeltje vind je een fijne slaaphouding sinds je niet meer 's nachts bij me drinkt, en dat slaapt zo fijn!
Soms voel ik ineens een handje op m'n wang of huid.
Leg je je armpje om me heen. Of trek je mijn arm over jou heen.
Je bent zo lief.
Vannacht lag ik op m'n buik. Dat vind je lastig, want dan sluit ik mijn houding voor je.
"Mamma, maggikkebij?
Mamma, dá schlape."
Je wees naar mijn buik, waar je tegenaan wilde kruipen.
Ik legde uit dat ik buikpijn had en graag even zo wilde liggen. Vroeg of ik je handje mocht vasthouden. Hand in hand slapen. Dat was goed.
Je trok mijn hand onder je hoofdje en sloot je oogjes.
Soms kijken we een tijd naar elkaar, in de stilte van de nacht.
Van heel dichtbij neem ik je gezichtje in me op.
Je fijne neusje, je mooie mondje.
Je gouden wimpertjes en zachte blonde haartjes.
O, zo overweldigend, mijn liefde voor jou.
Heel zacht geef ik je een kusje. Op je lipjes, je zachte wangetje.
Je absorbeert het.
Contact. Als dat er maar is.
Je bent een kind van verbinding. Staat zo open voor liefde en warmte. Ontroerend.
Ook pappa voelt soms een handje op zijn huid. Zomaar ineens wil je hem aanraken.
De nachten zijn zo'n verrijkende verlenging
van de tijd met jou.
Heerlijk. Wat een rijkdom.
RSS-feed
