Geen zorgen. Even een plaatje waar ik zin in had. Geen heftige huilbuien enzo; gewoon de situatie van elke maand. Want alle adviezen ten spijt, 'de situatie' houdt ons nog steeds bezig. Natuurlijk doet-ie dat :-) Dus als je last hebt van mijn berichtendiarree die 'steeds over hetzelfde' lijkt te gaan, zoek dan gewoon even uit hoe je minder van mijn Facebookupdates in je tijdlijn te zien krijgt.
En neem dit voorbeeld mee in je gedachten:
Lukt 't jou wel eens om een dag niet aan eten te denken? Terwijl je minimaal drie keer per dag de koelkast opentrekt? Je altijd andere mensen ziet eten? Er overal McDonalds-posters hangen, je zelfs bij de kassa van Kruidvat chocoladerepen vindt en je niet eten màg, terwijl je buik erom schreeuwt? ;-)
Mij niet. En het lukt ons net zo min om niet aan onze kinderwens te denken. Sterker nog: de hoop lijkt elke maand meer te flippen, zoals het plaatje hierboven een beetje laat zien.
Iemand gaf me eens een groot compliment. Hij zei:
"Jij bent iemand die zelf de slingers weet op te hangen in je leven."
Dat probeer ik wel, ja. Ook uit lelijke dingen valt vaak iets bruikbaars te halen. Dus ook voor veel lelijke dingen kan ik uiteindelijk heel dankbaar zijn.
Daar komt-ie weer: geloven Erik en ik dat het goedkomt? Ja. We geloven God op Zijn woord.
Is er rust? Ja.
Zijn we blij? Genieten we van andere dingen? Ja.
Maar er niet aan denken?.. Ik geloof niet dat dat kan als je elke maand geconfronteerd wordt met een flinke opruiming door je lijf, omdat het nestje leeg bleef. Als je toch elke keer die paar vruchtbare dagen in de gaten moet houden en elke dag een pilletje foliumzuur moet nemen uit een knalroze potje waarop staat: 'VOOR VROUWEN DIE ZWANGER WILLEN WORDEN'.
En dus verlang ik ook niet van mezelf dat ik er niet aan denk. 't Is gewoon een onderdeel van ons leven en dat mag het zijn. We kunnen er nou eenmaal niet zoveel aan veranderen. Wel slingers ophangen. Er tekeningen over maken enzo. Vind ik leuk. Geniet ik van. Blijf ik dus ook lekker doen.
En elke maand opnieuw hoop ik gewoon dat het de beloofde feestmaand zal zijn. Omdat we zo gruwelijk veel zin hebben in dat feestje. :-) Toet toeoeoet! #polonaise
En neem dit voorbeeld mee in je gedachten:
Lukt 't jou wel eens om een dag niet aan eten te denken? Terwijl je minimaal drie keer per dag de koelkast opentrekt? Je altijd andere mensen ziet eten? Er overal McDonalds-posters hangen, je zelfs bij de kassa van Kruidvat chocoladerepen vindt en je niet eten màg, terwijl je buik erom schreeuwt? ;-)
Mij niet. En het lukt ons net zo min om niet aan onze kinderwens te denken. Sterker nog: de hoop lijkt elke maand meer te flippen, zoals het plaatje hierboven een beetje laat zien.
Iemand gaf me eens een groot compliment. Hij zei:
"Jij bent iemand die zelf de slingers weet op te hangen in je leven."
Dat probeer ik wel, ja. Ook uit lelijke dingen valt vaak iets bruikbaars te halen. Dus ook voor veel lelijke dingen kan ik uiteindelijk heel dankbaar zijn.
Daar komt-ie weer: geloven Erik en ik dat het goedkomt? Ja. We geloven God op Zijn woord.
Is er rust? Ja.
Zijn we blij? Genieten we van andere dingen? Ja.
Maar er niet aan denken?.. Ik geloof niet dat dat kan als je elke maand geconfronteerd wordt met een flinke opruiming door je lijf, omdat het nestje leeg bleef. Als je toch elke keer die paar vruchtbare dagen in de gaten moet houden en elke dag een pilletje foliumzuur moet nemen uit een knalroze potje waarop staat: 'VOOR VROUWEN DIE ZWANGER WILLEN WORDEN'.
En dus verlang ik ook niet van mezelf dat ik er niet aan denk. 't Is gewoon een onderdeel van ons leven en dat mag het zijn. We kunnen er nou eenmaal niet zoveel aan veranderen. Wel slingers ophangen. Er tekeningen over maken enzo. Vind ik leuk. Geniet ik van. Blijf ik dus ook lekker doen.
En elke maand opnieuw hoop ik gewoon dat het de beloofde feestmaand zal zijn. Omdat we zo gruwelijk veel zin hebben in dat feestje. :-) Toet toeoeoet! #polonaise
RSS-feed
