Eljart
Volg me op Facebook:
  • Home
  • Strips & cartoons
  • Project mk
  • Lief dagboek
  • Tekst
  • 3D
  • Elja
  • Ik schrijf
  • Schrijf mij!

Kinderwens

18/4/2013

10 Reacties

 
Foto
Lief dagboek,

waarom willen mensen kinderen?
Waarom wil ìk kinderen?
Om eerlijk te zijn zie ik huizenhoog op tegen het moederschap. Want ik kan er niet omheen: ik heb veel tijd voor mezelf nodig. Ik heb veel behoefte aan rust. Ik ben graag in mijn eigen wereld.

En dan komt er zo'n kleintje. *Poef!* Weg tijd. Weg rust. Weg eigen wereld. Weg overheerlijke uitslaap- en bankhangdagen.  De wereld draait plotsklaps helemaal om dat prachtige ieniemieniekleintje met z'n vreselijke spuitluiers, de gebroken nachten en de tepelkloven. Oh, en al die enge babyziektes. Bij elk pukkeltje begeeft mijn hart het bijna van overbezorgdheid.

Maar dan heb ik dat mooie kleintje aan mijn borst. Met zijn handje streelt hij mijn wang. Ik smelt. Oooh, en die kleine schattige teentjes.. Ik zou ze bijna opeten; zó lief. Ik snuif dat heerlijke babygeurtje op en wou dat ik het altijd vast kon blijven houden. Ons kindje; ons van God gekregen wonder.

Maar dan gaat dat kleine kroelbabytje lopen en trekt het alles van tafel. De heeeeeele dag door. Ik kom ogen en oren en handen tekort en vind geen moment meer om ervoor te zorgen dat ik fatsoenlijk voor de dag kom. Ik bijt mijn lip kapot, want voor de zoveelste keer wordt mijn geduld op de proef gesteld, en ik voel een woede opkomen die ik niet op mijn kind wil afreageren.

Hup, naar de winkels dan. Maar na twee winkels zet miniatuur-Schop het op een krijsen. 'Duurt te lang mam, 'k wil lopen!' kermt het in oorverdovende peutertaal. En terwijl ik door heel winkelend Zwijndrecht en omgeving word aangekeken, reken ik met het schaamrood op de kaken die zestig pakken billendoekjes af.

"We doen het toch samen?" zegt Erik. Ik hoop en bid dat hij gelijk krijgt. Maar feit blijft dat hij vijf dagen in de week op kantoor zit en ik hier thuis, met mijn energiebeperking, een marathon moet rennen. Geen tijd voor griep. Geen rust voor leuke dingen. 's Avonds ben ik al na de eerste minuut van de film in slaap gevallen.

Ha. School. Tijd voor mij. Eindelijk. Ik schrik van wat ik in de spiegel zie en besluit er weer eens wat aan te doen. Oja, vierendertig wassen liggen er nog. En baby twee is onderweg. Shit shit shit, er is nog niks geregeld. Wat kan een mens veel aan, als je het zo bekijkt.

Schopje (m) leert rekenen en schrijven en komt thuis met de mooiste knutsels.
Maar hij wordt gepest. Mijn moederhart breekt. Wat kan ik doen? Hoe stop ik dit? Ik zie hoe mijn kind gebroken wordt en voel me zo vreselijk machteloos. Ik wil schreeuwen en krijsen en met stoelen slaan. Als het maar stopt! 

Wat moet het afschuwelijk zijn om je kind te zien lijden.

Schopje (v) krijgt haar eerste vriendje. O nee! Wie is het en wat moet hij van mijn dochter? Heeft ze genoeg seksuele voorlichting gehad? Is ze sterk genoeg om haar grenzen aan te geven? O wéé als het zo'n eikel is als een van mijn eigen exvriendjes! Ik timmer hem in elkaar als hij haar ook maar met één vinger aanraakt! Mijn kleine meisje wordt groot.. Veel te snel! Stop! Blijf bij me! Ik wil haar vasthouden. Ze duwt me weg.

Loslaten..
Ziekte, pijn, verdriet, zorgen, woede en machteloosheid. Mijn eigen falen en de keiharde consequenties daarvan. Alles zesvoudig. Een kind moet zijn als een eigen hart dat buiten je lijf klopt.

Mijn God, waarom wil ik dit?
Mijn zorg om of ik dit allemaal wel kan is soms minstens zo groot als mijn kinderwens.
Wegen alle geweldige dingen van het moederschap op tegen al die zorgen?
Ik weet het niet. Die ervaring heb ik nog niet.
Maar ik wil het. Het is in mijn hart gelegd. Het hoort bij een mens om dit te verlangen. 

De wereld is hard en soms zo vreselijk lelijk.
Maar ik heb het zelf uiteindelijk ook gered.
En ik sta nu toch blij in het leven?
Dan is er ook hoop voor mijn kinderen. Ze hoeven het niet alleen te doen.

Ik wil vruchtdragen.
Ik wil dat kleine mensje koesteren.
Ik wil het liefde geven en dingen leren.
En ik hou mijn hart ervoor vast, maar ik wil bereid zijn de pijnlijke reflecties van al mijn eigen onvolkomenheden te erkennen om zèlf nieuwe dingen te leren.
Ik wil ons kind zien schateren en genieten op manieren die ik zelf verleerd ben.
Ik wil Erik in het klein zien, of mezelf, of een combinatie van die twee.
Ik wil ons kindje zien opgroeien met de geweldigste vader op de wereld.

Ik wil met Erik een nieuw klein aanbiddertje op de wereld zetten.
Een kind dat God blij maakt en blij gemaakt wordt door God.
Want zo was het toch ooit bedoeld?

Ja, we hebben een verlangen, en dat verlangen mag er zijn.
En ja, ik maak me zorgen. Maar ik weet dat het het waard zal zijn.
Want als ik vroeg of iemand spijt had, zei geen enkele moeder 'ja'.

10 Reacties
@3neke (Drieneke)
18/4/2013 12:00:42 am

Raak, zó raak!

Het is zwaar, het is lastig maar ook zo mooi...
Ik gun het jullie zo ontzettend!

Een kleine aanbiddertje, een klein Wonder wat zo Groots is

Antwoord
Anke
18/4/2013 01:33:44 am

God ziet je hartsverlangen.

Antwoord
hetty
18/4/2013 01:57:06 am

tja, dit raakt enorm. het is zo mooi geschreven en het is zo triest tegelijk. Ik weet als geen ander wat een gemis het is en gun het iedereen.jammer dat veel mensen niet beseffen wat het met je doet.....

Antwoord
Carolien link
18/4/2013 02:50:57 am

Wat kun je het toch mooi opschrijven altijd...

Antwoord
Tjitske
18/4/2013 04:18:49 am

Wat een weer een diep verhaal. Mooi verwoord..en helaas herkenbaar

Antwoord
Renate
18/4/2013 05:14:00 am

Ik heb wel eens gezegd dat het moederschap het zwaarste is wat ik doe. Ik vind het veel zwaarder dan mijn werk bijvoorbeeld. Dat komt omdat je dagelijks met jezelf geconfronteerd wordt. (of teminste ik, laat ik het bij mezelf houden :P ) Ik ben altijd aan het bedenken welke normen en waarden ik mee wil geven, hoe ik wil opvoeden. Erachter komen wat voor opvoeder/moeder je bent. En altijd als je laatste restje energie op is, je potje geduld leeg en de tranen hoog staan, dan gebeurd er weer wat bij zo'n peuter. En dan moet je drie keer ademhalen, jezelf herpakken en weer verder. En het lukt, omdat het moet.

Maar....dan een dag zoals vandaag. We gaan naar de winkel. Amy is gezellig en haar oortjes werken goed :P We kletsen gezellig en ze mag een bellenblaas uitzoeken. Ze rijdt het kleine winkelkarretje in de winkel. We hebben steeds even oogcontact waarbij we naar elkaar glimlachen. We kopen eierenkoeken en op de terugweg loopt ze naast me, met haar kleine handje in mijn hand en ik duw de kinderwagen met Viktor. En toen dacht ik "God, wat ben ik rijk". Ik kan uren naar dat gezichtje kijken met die bekende trekken, zo puur en kinderlijk onschuldig. Gewoon om op te vreten inderdaad.

Moederschap maakt je rijk/verrijkt en tegelijkertijd vind ik het af en toe loeizwaar. Het is niet altijd een roze wolk. Ik heb op het moment bijvoorbeeld enorme last van de (ontzwanger/borstvoedings) hormonen waardoor alles me al teveel is en ik erg vaak in tranen uitbarst. Dan duren de dagen af en toe erg lang. Ik loop keer op keer tegen mijn grenzen aan.

Maar juist het feit dat je nu een realistisch beeld hebt en weet waar je het moeilijk mee hebt, juist dat maakt je al een goede moeder. Praktisch zou ik je aanraden om iemand te hebben die je kunt bellen als Erik aan het werk is en jij een slechte dag hebt en het niet meer ziet zitten. Ik mis dat wel eens.

Het is misschien een erg lang en warrig verhaal. Ik ben ook erg warrig op het moment :P Maar het is wel iets wat ook mij erg bezig houdt. Moeder zijn. Ik hoop dat je binnen afzienbare tijd je roze/blauwe wolk in je armen hebt.

Antwoord
Elja link
18/4/2013 07:21:50 pm

Wauw, dankjewel lieve Renate. Hier heb ik veel aan. *pinkt traantje weg*

Antwoord
ien
18/4/2013 09:04:52 am

Tja, daar zit je dan... Goeie vraag trouwens waarom wil je kinderen.?
ik wil wel, maar god had anders bedacht... geven we hem de schuld ? Nee toch maar niet.... die beste man kan er ook niks aan doen... De natuur ?? gho wie heeft de natuur bedacht ? Vreemd.. het lukt maar niet, elke maand weer die teleurstelling.. ik weet wel beter.. Hoop Hoop Hoop... Nee het komt er maar niet van... grrrr hersenspinsels... Hoop Geloof en heel veel liefde !!! Naar elkaar maar ook jou kindje Jullie Kindje... iets wat van jullie samen is... waarom wil je kinderen ?

Antwoord
Ruth
18/4/2013 03:11:47 pm

Ontzettend mooi en ontroerend!! Ik bid dat jullie verlangens snel werkelijkheid mogen worden!!

Antwoord
José Knijnenburg
19/4/2013 01:56:38 am

"Een hart dat buiten je lijf klopt": mooie beeldspraak voor het allesoverheersende gevoel van liefde en angst dat een kind met zich meebrengt. je hebt de dilemma's en argumenten mooi omschreven Elja. De kinderwens is een oerwens die zich doorgaans niet laat overtroeven door allerlei argumenten waarom je ze beter niet zou kunnen hebben. Ik hoop dat je ooit zelf mag ervaren hoe het voelt, ook al is het zeker niet altijd een roze wolk.

Antwoord

Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.


Laat een antwoord achter.

    Eljauteur

    Ik maak weinig mee en daar schrijf, praat, twitter, facebook en teken ik veel over.

    Let op: ook mijn blogs zijn auteursrechtelijk beschermd

    Categorieën

    Alles
    Foto
    Hersenspinsels
    Kind
    Kinderwens
    Knipoogjes
    Knutsel
    Opdrachten/publicaties
    Tips

    Eljarchief

    Mei 2020
    Oktober 2019
    September 2017
    Juni 2017
    April 2017
    Februari 2017
    December 2016
    November 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Oktober 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    September 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Februari 2014
    Januari 2014
    December 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013
    Mei 2013
    April 2013
    Maart 2013
    Februari 2013
    Januari 2013
    December 2012
    November 2012
    Oktober 2012
    September 2012
    Augustus 2012
    Juli 2012

    RSS-feed

Aangestuurd door Maak uw eigen unieke website met aanpasbare sjablonen.