We spraken er daarna niet meer over.
Maar toen ik dat jaar thuiskwam van een kerstnachtdienst, vond ik voor mijn deur een grote doos. Het was een kerstpakket, speciaal voor mij samengesteld en helemaal voor mij alleen! Er zat een lieve brief van mijn vriendin bij en ik voelde me als een kind op m'n eigen feestje toen ik alles begon uit te pakken en de piepschuimbolletjes die als vulling hadden gediend zich door de woonkamer verspreidden. Het was zó'n ontroerend gebaar en het werkte bijzonder helend!
En hoewel de vriendschap tussen mijn vriendin en mij is verwaterd, denk ik nog elk jaar met een warm gevoel terug aan dat grote, hartverwarmende cadeau dat in die koude, donkere maand opeens voor mijn deur stond. Ik denk dat het een van de liefste dingen is die iemand ooit voor me heeft gedaan.
Mijn hart versnelt plots zijn ritme.
Want terwijl ik dit schrijf, denk ik opeens: kan ik niet ook zoiets moois doen?
Ik denk aan twee dierbare vriendinnen die, net als ik destijds, al jaren keihard knokken om overeind te blijven in dit leven, maar het kerstpakket elk jaar mislopen. Niet minder dan welke (andere) hardwerkende persoon ook verdienen zij zo'n doos vol verrassingen.
Met tassen vol cadeautjes waggel ik een paar uur later naar huis. De voorpret is groot als ik alles vol zorg en liefde inpak, net als de rommel als ik er een paar kleine dingetjes bij knutsel. De beurt is nu aan deze twee mooie, dappere vrouwen om zich heel speciaal te voelen. En het mooiste is dat ik er zelf misschien wel net zo blij van word als zij. Wat is dit leuk om te doen!