Bedolven

Het overkomt me niet zo vaak, dus ik herinner 'm me nog goed: die dag waarop ik besloot mijn kamer op te ruimen en na uren zwoegen een ineengedoken spin vond; zijn pootjes strak opgetrokken om zichzelf te beschermen, bedolven onder een lawine van rommel met de angst nog in z'n acht ogen. Dood.

Ik ben een onovertroffen chaoot. Velen kunnen dat bevestigen. Neem Edwin, een vriend van me, die eens kwam kijken naar mijn zolderkamertje en vooraf vertelde heel wat gewend te zijn. Proestend van ontzetting stortte hij haast van de vlizotrap en ik nam de eretitel in ontvangst. Er moest een foto gemaakt worden: zoiets had hij nog nooit gezien. Sindsdien ben ik al vele malen bekroond en hoewel de concurrentie groot is, ben ik nooit verslagen. Ik heb besloten dit maar als een succes te zien.

Was het vroeger vooral een weerspiegeling van de chaos en onrust in mijn hoofd, sinds ik weer graag teken heb ik een nieuw excuus voor het bergachtige landschap in mijn huis: bij een creatief brein hoort nou eenmaal een beetje chaos. En naast de wc hangt daarom, met dank aan Marina die 'm vond, een briefje met de tekst:

Creatieve mensen hebben geen rommel.
Er liggen overal ideeën.

Daar zeg ik plechtig amen op.

---