We maken gebruik van ons witte gordijn (witte vitrage of een wit kleed kan ook) en het daglicht daarachter. De flitser laten we bewust uit; die zou de sfeer verknallen.
Ik ga op een krukje staan, zodat mijn heupen boven de vensterbank uitkomen. Want zoals je ziet, valt daaronder geen licht, en dan zou de achtergrond op de foto aan de onderkant grijs zijn.
Erik zorgt dat hij de camera ongeveer op middel- of heuphoogte houdt, zodat mijn lijf op de foto geen rare verhoudingen krijgt.
Even tussendoor.. Een trucje om je onderkin wat minder prominent op een foto terug te zien, is half slikken; ofwel: het achterste van je tong tegen je gehemelte duwen terwijl de foto wordt gemaakt. Ik gebruik het vaak en vergat het op de tweede foto ;-)
Als ik scherpstel op het midden van Erik, past de camera zich aan aan al het omgevingslicht en komt Erik heel donker op de foto.
In Photoshop snij ik de foto mooi uit.
Vervolgens maak ik alles wat lichter en contrastrijker met behulp van de curven. De romantische witte 'zweem' om mij heen, die door het tegenlicht al in de foto zit, wordt zo vanzelf duidelijker.
Met witte 'verf' werk ik een paar gekke plooitjes weg, omdat ik vind dat ze afleiden.
Het hoeft niet persé Photoshop te zijn; er zijn vast genoeg andere fotobewerkingsprogramma's die dit ook kunnen. Lukt het niet meteen? Geeft niks. Is begrijpelijk. Oefening baart kunst!
En vergeet ook niet om je rommel nog meer aan de kant te schuiven voordat je een fotoblog over je slaapkamer maakt.